Kalaloch en Lake Spencer
Door: Gurbe
Blijf op de hoogte en volg gurbe
22 Juni 2015 | Verenigde Staten, Kalaloch
ZATERDAG 20 JUNI
De nacht in de caravan is best ok. Alleen krijg ik het 's nachts wel koud. Gelukkig kan ik terug vallen op mijn routines uit mijn tijd bij de commando's (extra deken, sokken en de kachel opschroeven) en bikkel ik de nacht door. Feikje heeft nergens last van. Aan die geluiden te horen is ze in het eerste stadium van de winterslaap beland.
Het weer oogt weer vriendelijk. We rijden door het nabijgelegen Forks op zoek naar een plek om te ontbijten. We vragen een local, een 77-jarige vriendelijke oude man die ons aanraadt om door te rijden naar Kalaloch, waar we met uitzicht op de Pacific kunnen eten. De oude rakker heeft niets te veel gezegd. Het is een schitterend uitzicht en met een temperatuurtje van net boven de 20 graden is het vakantiegevoel volledig.
Aan het eind van de middag komen we aan in Shelton. We zoeken een hotel, maar dat valt niet mee. Oorzaak, de US Open Golf in het nabijgelegen Olympia. Met behulp van een medewerkster van een hotel die een collega belt, krijgen we volgens haar zo'n beetje de laatste kamer in town. We eten nog wat en gaan vroeg slapen.
ZONDAG 21 JUNI
Na de eerste ontluistering, geen vaderdagkado, volgt snel de tweede. Het continental breakfast stelt doorgaans weinig voor, maar hier is het helemaal naatje. We vertrekken snel en bezoeken eerst de Wall Mart, die is huge en biedt alles, van voedsel, gereedschap, kleding tot televisies. Daarna door, omdat we nog honger hebben pakken we na een paar kilometer een afslag naar Lake Spencer. Een voltreffer, want we komen bij een restaurant met terras aan het meer. We ontbijten er en besluiten er te blijven hangen.
Spencer Lake is prachtig, terwijl ik dit schrijf, zit Feikje te lezen op de steiger. Mensen zwemmen in het meer, er varen bootjes rond, er zijn waterskiërs en er wordt gevist. Spencer Lake staat bekend om de forel die er zwemt. Dat weten ook de roofvogels die boven het meer cirkelen. We zien eentje een poging wagen om een vis uit het water te plukken. Het mislukt, maar het was een mooi gezicht. We zijn stiekem een beetje jaloers op de mensen die hier aan het meer wonen. Wat een genot moet dat zijn.
Ik maak een praatje met een man die uit Seatlle blijkt te komen en laat dat nou net onze volgende reisbestemmingen zijn. Hij heeft een paar leuke tips en blijkt ook in Nederland te zijn geweest. En leuke ontmoeting. Het is heerlijk toeven op het terras. Het is er betrekkelijk rustig en de muziek is prima, van Eagles, Neil Young, The Birds tot Red Hot Chili Peppers, er komt van alles uit de speakers. We bestellen lunch en besluiten een Club Sandwich en een salade te delen. Maar goed dat we niet ieder een eigen sandwich hebben besteld, want zelfs met zijn tweeën krijgen we het niet op. Na 7 uur Lake Spencer trekken we tevreden verder naar ons volgende hotel in Bremerton waar we maandag de boot naar Seattle pakken.
De nacht in de caravan is best ok. Alleen krijg ik het 's nachts wel koud. Gelukkig kan ik terug vallen op mijn routines uit mijn tijd bij de commando's (extra deken, sokken en de kachel opschroeven) en bikkel ik de nacht door. Feikje heeft nergens last van. Aan die geluiden te horen is ze in het eerste stadium van de winterslaap beland.
Het weer oogt weer vriendelijk. We rijden door het nabijgelegen Forks op zoek naar een plek om te ontbijten. We vragen een local, een 77-jarige vriendelijke oude man die ons aanraadt om door te rijden naar Kalaloch, waar we met uitzicht op de Pacific kunnen eten. De oude rakker heeft niets te veel gezegd. Het is een schitterend uitzicht en met een temperatuurtje van net boven de 20 graden is het vakantiegevoel volledig.
Aan het eind van de middag komen we aan in Shelton. We zoeken een hotel, maar dat valt niet mee. Oorzaak, de US Open Golf in het nabijgelegen Olympia. Met behulp van een medewerkster van een hotel die een collega belt, krijgen we volgens haar zo'n beetje de laatste kamer in town. We eten nog wat en gaan vroeg slapen.
ZONDAG 21 JUNI
Na de eerste ontluistering, geen vaderdagkado, volgt snel de tweede. Het continental breakfast stelt doorgaans weinig voor, maar hier is het helemaal naatje. We vertrekken snel en bezoeken eerst de Wall Mart, die is huge en biedt alles, van voedsel, gereedschap, kleding tot televisies. Daarna door, omdat we nog honger hebben pakken we na een paar kilometer een afslag naar Lake Spencer. Een voltreffer, want we komen bij een restaurant met terras aan het meer. We ontbijten er en besluiten er te blijven hangen.
Spencer Lake is prachtig, terwijl ik dit schrijf, zit Feikje te lezen op de steiger. Mensen zwemmen in het meer, er varen bootjes rond, er zijn waterskiërs en er wordt gevist. Spencer Lake staat bekend om de forel die er zwemt. Dat weten ook de roofvogels die boven het meer cirkelen. We zien eentje een poging wagen om een vis uit het water te plukken. Het mislukt, maar het was een mooi gezicht. We zijn stiekem een beetje jaloers op de mensen die hier aan het meer wonen. Wat een genot moet dat zijn.
Ik maak een praatje met een man die uit Seatlle blijkt te komen en laat dat nou net onze volgende reisbestemmingen zijn. Hij heeft een paar leuke tips en blijkt ook in Nederland te zijn geweest. En leuke ontmoeting. Het is heerlijk toeven op het terras. Het is er betrekkelijk rustig en de muziek is prima, van Eagles, Neil Young, The Birds tot Red Hot Chili Peppers, er komt van alles uit de speakers. We bestellen lunch en besluiten een Club Sandwich en een salade te delen. Maar goed dat we niet ieder een eigen sandwich hebben besteld, want zelfs met zijn tweeën krijgen we het niet op. Na 7 uur Lake Spencer trekken we tevreden verder naar ons volgende hotel in Bremerton waar we maandag de boot naar Seattle pakken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
