Woensdag 24 juni

Na een ontbijt verlaten we Seatlle en zetten koers richting het Noorden, op naar Canada waar we over een paar dagen vanuit Vancouver weer naar huis vliegen. Doel van de dag is is Bellingham dat vlakbij de Amerikaanse grens ligt. Maar eerst stoppen we onderweg bij een Outlet om te shoppen. Het fenomeen Outlet is waarschijnlijk wel bekend, maar toch. Grote merken hokken bijeen en lokken koopjesjagers, want de prijsstelling is meer dan aantrekkelijk.

We struinen er 3 uur rond en slaan onze slag. Kleren kopen in Amerika is leuk, want de prijzen liggen een stuk lager dan in Nederland. Uiteindelijk schaf ik voor ongeveer 100 euro twee Levi spijkerbroeken, 2 Adidas sportbroeken, 3 t-shirts van Americain Eagle en een blouse aan. Koopje toch? Ook Feikje laat de creditcard rammelen.

Daarna door richting Bellenham, de meest Noordelijke Amerikaanse stad. Omdat we ruim in de tijd zitten besluiten we de highway te verlaten en een toeristische route te nemen. Meteen na de afslag voel ik al nattigheid. Er worden nergens plaatsnamen aangegeven en ook de aanduiding van de old highway die we zouden moeten nemen, ontbreekt. Ik vind dat we beter op onze navigatie kunnen vertrouwen, maar Feikje is zeker. ,,vertrouw op mij en we gaan nog steeds richting Noorden."

In mijn beleving niet en ik besluit te gaan vragen bij boeren die aan het hooien zijn. Bellingham? Dan bent u ver uit koers, dat is richting Noorden, u gaat nu naar het Zuiden. Hoezo Feikje, vertrouw op mij. Na een flinke omweg komen we rond 5 uur in Bellingham, een stadje aan de Pacific van ongeveer 50.000 inwoners van waaruit ferry's naar Alaska vertrekken.

We boeken een hotel en gaan ' s avonds uit eten in Fairhaven, het oude gedeelte van de stad. Onderweg moeten we stoppen omdat een hert met twee jonkies de weg oversteekt. Iedereen blijft staan. We zijn blij dat onze vriend Anno dit niet ziet. Anno is jager en triggerhappy. Onder het mom van wildbeheer knalt hij op alles wat vliegt en fladdert en wat zich op 4 poten voortbeweegt. In Ureterp doet een hardnekkig gerucht de ronde dat hij zelf zijn zoontje Max een schot hagel in zijn achterste heeft gegeven toen die op handen en voeten door de kamer kroop. Sindsdien is er een kruipverbod in huize Boonstra. Alleen niet op de kaartavonden van de voetbalclub en tijdens het jaarlijkse snertkaarten, want dan is er speciaal voor Anno een ontheffing.


Maar goed, Anno is er niet en de dieren halen veilig de overkant. We komen in een mooie omgeving waar we bij een Italiaan belanden. Na een prima maal maken we een lange wandeling langs een boulevard bij de baai. Het is een heerlijke avond, windstil en een aangename temperatuur. We zijn niet alleen, veel Bellinghammers genieten van een mooie zomeravond.

De volgende ochtend pakken we een ander hotel en ontbijten in de omgeving waar we de vorige avond waren. Het weer is opnieuw prima en het terrasje waar we belanden zit vol. De ontbijtcultuur in Amerika echt een wereld van verschil met Nederland.

De middag benutten we voor een bezoek aan Lake Whatcom. Wederom een prachtig meer waar we heerlijk ontspannen. Er zijn families, jeugd en sportschoolfiguren (foto), kortom gezellig druk en bloedje warm trouwens. De temperatuur kruipt opnieuw richting 30 graden. Aan eind van de middag terug naar zwembad bij hotel en 's avonds heerlijk uit eten op een dakterras in Fairhaven. Daarna nog biertje op hotelkamer en slapen. Op naar de laatste volle dag van onze vakantie. Wat jammer is dat we hier nog graag een nacht hadden willen blijven, maar er is geen kamer meer. De enige kamers in town kosten ruim meer dan 200 euro en dat vinden we een beetje te gortig.We boeken een hotel in Richmond Canada, vlakbij het vliegveld.