Amerika deel 5 zaterdag 11 juni

Reisdag 5 zaterdag 11 juni

Zijn vrijdagavond in plaatselijke bar geweest, The Eagle. Is van een foundation die sociaal-maatschappelijk actief is. Vanavond is er een fundraiser met live-band en disco (verkleed). We kiezen plaats aan de bar om alles eens goed te bekijken. Het publiek is divers, van jong tot oud, maar wat opvalt dat iedereen een beetje ruig oogt. De Amerikanen lijken weinig te geven om nette kleding, behalve een groepje gays dat overduidelijk etaleert over meer vrouwelijke dan mannelijke hormonen te beschikken.

We worden bediend door jawel, een Russische bardame. Ik begin een patroon te ontdekken. De KGB heeft duidelijk een plan! De Amerikanen zijn niet vies van een drankje. Er lopen, nou ja lopen, meer waggelen, verschillende flink aangeschoten tot echt dronken klanten rond. Het weekend is begonnen.

We besluiten, om onszelf wat rust te gunnen, een dag langer in Grand Hotel Kalispell (foto) te blijven. Even rustig aan en wat extra energie opdoen. We slapen uit tot ruim negen uur, douchen en gaan dan ontbijten in het hotel. Ik zie een Amerikaan die honing in zijn koffie schenkt en probeer het ook. Een aanrader, lekker zoet en volgens de Amerikaan ook nog gezond.

Vervolgens gaan we naar een plaatselijke farmers market. Een soort van braderie. De kneuterigheid van de Amerikanen wordt hier overduidelijk, ze houden van breien, timmeren, knutselen, tuinieren, noem maar op. Speelgoed, t-shirts, truien, honing en jam, gereedschap (foto), tuinmeubelen, planten, sieraden vogelhuisjes, het stikt ervan. Een hoop troep, maar ook best leuk spul.

Volgens Feikje zijn de planten duur. Een hangpetunia die in Nederland 10 euro kost, moet hier ruim het dubbele kosten. We raken aan de praat met een man (foto) die vogelhuisjes maakt. We vertellen dat we naar Glacier Park willen en krijgen van hem te horen dat onze geplande trip door het park niets terecht komt. Vanwege de vele sneeuw is Glacier nog maar gedeeltelijk open. Een vrouw weet ons te vertellen dat er dit jaar maar liefst 220 % meersneeuw is gevallen dan gemiddeld. We moeten ons reisschema dus enigszins aanpassen.

Na de markt vertrekken we naar de mall, het winkelcentrum. We komen in een plaatselijke C&A terecht. De kleding is er, mede vanwege het feit dat Montana geen btw kent, super goedkoop. Levi jeans zijn voor tussen de 20 en 30 euro te koop. Ik pas een paar modellen, maar mijn favorieten zitten er niet tussen. Geen man overboord, we komen nog in meer winkels envertrekken niet zonder nieuwe kleding uit de USA.

Vervolgens gaan we naar een Western Store. Nog nooit zoveel laarzen (foto) en cowboy hoeden bij elkaar gezien. Er zitten echte plaatjes bij en hele dure (400 USD). Over humor beschikken de inwoners van Montana zeker. We ontdekken leuke t-shirts met grappige teksten en tekeningen (foto) en prachtige waarschuwingsborden met teksten als: ‘Caution, trespassers will be shot en who survives will be shot again’

Op de kamer doen we even een dutje en kijken tv. Een western met een hele jonge Clint Eastwood, die natuurlijk met de bandidos afrekent. We volgen ook sportwedstrijden, ijshockey, basketbal, honkbal. De sportcultuur van de Amerikanen komt tot uiting in de manier waarop de zenders sport vastleggen. De beslissende momenten worden vanuit elke mogelijk en soms verassende hoek in de huiskamer gebracht, daar kan de NOS nog wat van leren.

Natuurlijk ook even de plaatselijke krant lezen. On the frontpage een verhaal over een 19-jarig meisje dat 15 jaar cel krijgt voor het veroorzaken van een ongeluk waarbij twee mensen, waar onder een zwangere vrouw, gedood zijn. Ook het verhaal van een ter dood veroordeelde die zijn straf aanvecht. The law in Montana is hard, dat is duidelijk, niet te vergelijken met onze strafwetgeving

De Amerikanen zijn vriendelijk en benaderbaar. Iedereen wil een praatje maken en is behulpzaam. Dat valt vooral op in winkels en restaurants. Klanten worden meteen gespot en krijgen aandacht. Please the client, is het motto. De prijsstelling in de vele restaurants is voor onze begrippen laag en ook hier valt op dat Amerikanen een andere instelling hebben. Voor koffie betaal je 1 x en vervolgens kun je net zo vaak bijschenken wat je wilt. Bovendien zijn de koppen 2 x zo groot als bij ons. Je krijgt standaard een groot glas water (met ijs) bij het eten dat steeds wordt aangevuld en niet voor 2 euro zoals in Nederland, maar voor nop. Amerikanen zijn commercieel ingesteld, maar niet alles hoeft wat op te leveren.


Wel, dit was het weer. Het is nu 18.00 uur. We gaan straks een restaurantje zoeken, nog even naar de bar (country-music) en onze reisplannen voor zondag uitstippelen.